Budynek jest nie tyle wysoki, co niezwykle rozległy. Ma ledwie dwa piętra, które przeznacza głównie na sale treningowe oraz wieloosobowe pokoje dla adeptów. Wszystko utrzymywane jest w oczywistej, azjatyckiej architekturze, czyli drewniane, charakterystyczne podłogi, jasne, kremowe ściany oraz zielone, czasem czerwone sufity. Wejście ozdobione jest zdobionym, choć nieco podniszczonym już łukiem, a korytarze wydawałoby się, że ciągną się w nieskończoność. Oczywiście, łączą one wszystkie sale ze sobą, razem z jadalnią oraz pokojami mieszkalnymi na piętrze. Przed wejściem do klasztoru, dokładniej koło niewielkiego stopnia widać stosy butów adeptów, zgodnie z azjatyckimi tradycjami zostawiania ich w tym miejscu.